بررسی تأثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر میزان امیدواری بیماران نارسایی قلبی

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش به بیمار و پیگیری تلفنی توسط پرستار بر میزان امیدواری در بیماران نارسایی قلبی انجام شد. روش: در این پژوهش 189 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه شاهد و یا آزمون قرار گرفتند. گروه شاهد فقط مراقبت های روتین بیمارستانی را دریافت کرد. گروه آزمون اول حین ترخیص به مدت یک ساعت آموزش حضوری و یک کتابچه آموزشی محقق ساخته دریافت کرد. گروه آزمون دوم علاوه بر دریافت آموزش حضوری و کتابچه آموزشی حین ترخیص، 3 ماه پیگیری تلفنی توسط پرستار را بعد از ترخیص دریافت کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی و امیدواری میلر (miller) بودند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار spss v.18 صورت گرفت. یافته ها: قبل از انجام مداخله اختلاف معناداری بین میانگین های امیدواری سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت (354/0=p). بعد از انجام مداخله اختلاف معناداری بین میانگین های امیدواری هر سه گروه وجود داشت (004/0=p). نتیجه گیری: آموزش به بیمار همراه با پیگیری تلفنی بعد از ترخیص توسط پرستار به طور معناداری باعث افزایش امیدواری بیماران نارسایی قلبی می شود و این نوع مداخله کم هزینه می تواند جهت ارتقای امیدواری بیماران نارسایی قلبی بعد از ترخیص مؤثر باشد.